Ζογγολόπουλος Γιώργος (1903-2004)

Ο γλύπτης Γιώργος Ζογγολόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1903 και σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας.
Την περίοδο 1930-1938, έχοντας αποφοιτήσει από την ΑΣΚΤ, εργάστηκε ως αρχιτέκτονας στο Υπουργείο Παιδείας, ενώ το 1938 παραιτείται από τη θέση του στο Υπουργείο για να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη γλυπτική.
Ο Γ. Ζογγολόπουλος θα συνδέσει άρρηκτα τη γλυπτική με την αρχιτεκτονική στην καλλιτεχνική του πορεία.
Υπότροφος της γαλλικής κυβέρνησης, συνεχίζει τις σπουδές του και εργάζεται στο Παρίσι, ενώ με υποτροφία του ελληνικού Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών μεταβαίνει στην Ιταλία για περαιτέρω σπουδές όπου μελετά τις τεχνικές της χαλκοχυτικής.
Τη δεκαετία του ’50, επηρεασμένος από ταξίδια που πραγματοποίησε στο εξωτερικό και ερχόμενος σε επαφή με τα νεώτερα καλλιτεχνικά ρεύματα οδηγείται καλλιτεχνικά στην αφαίρεση.
Πνεύμα ανήσυχο και μεθοδικό, προοδευτικό πάντα σε απόψεις και θέσεις, θα πειραματιστεί με πολλές τεχνικές και υλικά. Μάρμαρο και ορείχαλκος τα πρώτα υλικά του, ανοξείδωτος χάλυβας, Plexiglas, φακοί, φως, νερό είναι τα υλικά με τα οποία θα εισαγάγει στο έργο του την έννοια του όγκου, του πλήρους και του κενού, της κίνησης και του ήχου.
Ο «αιώνιος έφηβος» Γιώργος Ζογγολόπουλος, όπως τον αποκαλούσαν, ως καλλιτέχνης ερεύνησε το μέτρο, την αρμονία και την ισορροπία στην τέχνη του αφήνοντας μας έργα αέρινα και διάφανα, έργα έμπλεα της δημιουργικής του πνοής.
Εκπροσώπησε την Ελλάδα στη Biennale της Βενετίας 9 φορές, στη Biennale του Καΐρου το 1947 και στη Biennale του Σάο Πάολο το 1957. Συμμετείχε σε όλες τις Πανελλήνιες εκθέσεις –εκτός από την περίοδο της δικτατορίας 1967-1974- και έλαβε μέρος σε δεκάδες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Βραβεύτηκε δεκάδες φορές με το Α΄ βραβείο σε διαγωνισμούς που συμμετείχε και απέσπασε πολλές τιμητικές διακρίσεις. Σημαντικές ιδιαιτέρως στάθηκαν οι βραβεύσεις του με το Α΄ Πανελλήνιο βραβείο: για το Μνημείο Ζαλόγγου το 1954, για τη διαμόρφωση με τους υδάτινους πίδακες και το γλυπτό της Πλατείας Ομονοίας το 1958, για το γλυπτό της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης το 1966, ενώ το υδροκινητικό γλυπτό «Ομπρέλες» όχι μόνο του χάρισε το Α΄ Πανευρωπαϊκό βραβείο αλλά η τοποθέτησή του στην κεντρική είσοδο του Cour d’ Honneur του κτηρίου του Συμβουλίου των Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες αποτέλεσε ιδιαίτερη τιμή για τον ίδιο αλλά και για όλη την Ελλάδα.
Ο Γ. Ζογγολόπουλος, ακάματος, δημιουργεί έως και το τέλος της μακράς ζωής του με ασίγαστο πάθος και φλογερό ενθουσιασμό για την τέχνη.
Η πλούσια καλλιτεχνική του δραστηριότητα καλύπτει οκτώ δεκαετίες και τη διακρίνει η αδιάκοπη διάθεση ανανέωσης και εξέλιξης.
Το 2004 συστήνει το Ίδρυμα Γεωργίου Ζογγολόπουλου στο οποίο και κληροδοτεί όλο του τα έργο.